filosofie

Onze inspiratie, ideeën en filosofie past zich voortdurend aan, afhankelijk van de nieuwste tendensen binnen de orgelcultuur en restauratiefilosofie.

Bij werken aan instrumenten wordt er steeds op gelet dat de wensen van de klant centraal staan, het is ten slotte zijn/haar instrument.

Wij geven hierbij wel ondesteunend advies, afhankelijk van welke route de klant wil bevaren.

Wij zijn er ook van overtuigd dat ondanks de woelige jaren, ons erfgoed goed onderhouden moet blijven, ook voor ons nageslacht. We mogen niet in de verleiding komen om erfgoed, waar onze voorouders voor gevochten en geijverd hebben, in één generatie totaal verloren te laten gaan. Dit zal ons later niet in dank afgenomen worden.

Het is niet mogelijk om één bepaalde filosofie toe te passen of te volgen voor alle orgels. Elk orgel is uniek en op zichzelf. Het ene orgel vereist een restauratie, het ander een consolidatie. Sommige orgel vereisen meer reconstructie, bij andere moet je je houden aan hetgeen er voorhanden is. Het zijn zelden makkelijke keuzes en het gebeurt hoogst zelden dat iedereen volledig akkoord is met de toegepaste techniek. Daarvoor zijn er teveel mogelijkheden in onze sector en heeft iedere mening wel een kern van waarheid.

Enkel een goede balans tussen de genomen keuzes en duidelijke afspraken, maken een project/proces tot een geslaagd eind.

Sommige instrumenten die integraal bewaard zijn, maar versleten, worden beter gerestaureerd. Hierbij is alle info voorhanden.

Maar wat doe je met verbouwde instrumenten? Behoud je de verbouwing en herstel je het geheel zoals het nu is? Die is immers ook historisch waardevol, ook al is het maar enkele decennia geleden!! Één van de doorslaggevende argumenten hiervoor is; is deze verbouwing goed uitgevoerd en een waardevolle aanvulling voor het instrument?

We moeten onze lessen trekken uit het verleden, zo zijn er vele harde restauraties gebeurd in de 20ste eeuw en misschien hier en daar ook nog later! Hierbij werd al het oude materiaal gekopieerd en vervangen door nieuw...Door deze methoden toe te passen is er veel historisch waardevol erfgoed verloren gegaan. Vandaar wij waakzaam moeten zijn dat we niet dezelfde fouten maken, maar dan op kleinere schaal; vb. het verwijderen van latere toevoegingen in oude orgels.

Wij zijn ook van mening dat als je iets vervangt/nieuw maakt, je het altijd moet laten zien. Je kan het bijna nooit perfect matchen, een kenner ziet het altijd. In de kunstenwereld is dit trouwens al héél lang een must, om vervalsing tegen te gaan. Hetzelfde kan je min of meer toepassen in de orgelbouw; laat zien wat nieuw is, dan is er later geen discussie over!